Η ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου / 3 Μαρτίου 1883 στο Ηράκλειο της Κρήτης, αποτελεί έναν σημαντικό κεφαλαίο της ελληνικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Τα πρώτα χρόνια του Καζαντζάκη ήταν σημαδιασμένα από τις επαναστατικές ταραχές της εποχής. Το 1889, η οικογένειά του Καζαντζάκη κατέφυγε στην Ελλάδα εξαιτίας της αποτυχημένης επανάστασης των Κρητών εναντίον των Τούρκων. Ωστόσο, η επανάσταση του 1897-1898 οδήγησε στην επιτυχή απελευθέρωση της Κρήτης, και ο Νίκος έζησε για ένα διάστημα στη Νάξο σε ένα σχολείο Γάλλων μοναχών, όπου αναπτύχθηκε η αγάπη του για τη γαλλική γλώσσα.

Το 1902, ο Καζαντζάκης μετακόμισε στην Αθήνα για να σπουδάσει Νομικά. Ωστόσο, η λογοτεχνική του καριέρα ξεκίνησε νωρίς, με τη δημοσίευση του δοκιμίου "Η Αρρώστια του Αιώνος" και του μυθιστορήματος "Όφις και Κρίνο" το 1906. Το επόμενο έτος, το έργο του "Ξημερώνει" βραβεύτηκε και παρουσιάστηκε στην Αθήνα, κερδίζοντας του δημοσιότητα και αναγνώριση.

Το 1908, κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Παρίσι, ο Καζαντζάκης επηρεάστηκε βαθιά από τις διαλέξεις του Ανρί Μπεργκσόν και τα έργα του Φρίντριχ Νίτσε. Το 1909, ολοκλήρωσε τη διατριβή του για τον Νίτσε και επέστρεψε στην Κρήτη.

Τη δεκαετία του 1920, ο Καζαντζάκης έζησε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συνεχίζοντας τη συγγραφική του δουλειά και εξελίσσοντας τις φιλοσοφικές και πνευματικές του αναζητήσεις. Ταξίδεψε ευρέως, επισκεπτόμενος τη Ρωσία, την Ισπανία, την Αίγυπτο και άλλες χώρες, αντλώντας έμπνευση από τις εμπειρίες του.

Το 1946, ο Καζαντζάκης επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου συνέχισε την πολιτική και συγγραφική του δραστηριότητα. Παρά την αναγνώριση του έργου του στο εξωτερικό, αντιμετώπισε αντιδράσεις στην πατρίδα του, ιδιαίτερα από την Εκκλησία.

Ο Καζαντζάκης πέθανε στις 26 Οκτωβρίου 1957, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο λογοτεχνικό έργο, το οποίο περιλαμβάνει τα μυθιστορήματα "Ο Καπετάν Μιχάλης", "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται", "Ο Αλέξης Ζορμπάς", και πολλά άλλα έργα που τον καταξίωσαν ως έναν από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα.