Ovidius poeta exulat in terra Pontica. Scriptitat epistulas Romam. Epistulae sunt plenae querelarum. Romam desiderat et deplorat adversam fortunam. Narrat de barbaris incolis et de gelida terra. Curae et miseriae poetam excruciant. Epistulis repugnat contra iniuriam. Musa est unica amica poetae.
Ο Οβίδιος, ο ποιητής, ζει εξόριστος στη γη του Εύξεινου Πόντου. Γράφει συχνά επιστολές στη Ρώμη. Οι επιστολές είναι γεμάτες παράπονα. Νοσταλγεί τη Ρώμη και θρηνεί για την αντίξοη τύχη του. Αφηγείται για τους βαρβάρους κατοίκους και την παγωμένη γη. Οι έγνοιες και οι δυστυχίες βασανίζουν τον ποιητή. Με τις επιστολές μάχεται εναντίον της αδικίας. Η Μούσα είναι η μοναδική φίλη του ποιητή
Γλωσσικά – Γραμματικά σχόλια
adversam
adversam: αιτιατική ενικ., θηλ. γένους, του επιθ. της β΄ κλ. adversus, –a, –um =αντίξοος, ενάντιος.
barbaris
barbaris: αφαιρετική πληθ., αρσ. (ή και θηλ.) γένους, του επιθ. της β΄ κλ. barbarus, –a, –um = βάρβαρος.
contra
contra: πρόθεση (+ αιτιατική) = ενάντια σε.
curae
curae: ονομαστική πληθ. του ουσ. cura, curae (θηλ. α΄ κλ.) = η έγνοια.
de
de: πρόθεση (+ αφαιρετική) = για, σχετικά με.
deplorat
deplorat: γ΄ ενικ. οριστικής ενεστώτα ενεργ. φων. του ρήμ. deploro, deploravi, deploratum, deplorare (1) = θρηνώ.
desiderat
desiderat: γ΄ ενικ. οριστικής ενεστώτα ενεργ. φων. του ρήμ. desidero, desideravi, desideratum, desiderare (1) = επιθυμώ, ποθώ.
epistulae
epistulae: ονομαστική πληθ. του ουσ. epistula, epistulae (θηλ. α΄ κλ.) = η επιστολή.
epistulas
epistulas: αιτιατική πληθ. του ουσ. epistula, epistulae (θηλ. α΄ κλ.) = η επιστολή.
epistulis
epistulis: αφαιρετική πληθ. του ουσ. epistula, epistulae (θηλ. α΄ κλ.) = η επιστολή.
est
est: γ΄ ενικ. οριστικής ενεστώτα του ρήμ. sum, fui, –, esse = είμαι.
et
et: συμπλεκτικός (παρατακτικός) σύνδεσμος = και.
excruciant
excruciant: γ΄ πληθ. οριστικής ενεστώτα ενεργ. φων. του ρήμ. excrucio, excruciavi, excruciatum, excruciare (1) = βασανίζω.
exulat
exulat: γ΄ ενικ. οριστικής ενεστώτα ενεργ. φων. του ρήμ. exulo, exulavi, exulatum, exulare (1) = είμαι εξόριστος.
fortunam
fortunam: αιτιατική ενικ. του ουσ. fortuna, fortunae (θηλ. α΄ κλ.) = η τύχη.
gelida
gelida: αφαιρετική ενικ., θηλ. γένους, του επιθ. της β΄ κλ. gelidus, –a, –um = παγωμένος.
in
in: πρόθεση (+ αφαιρετική) = σε.
incolis
incolis: αφαιρετική πληθ. του ουσ. incola, incolae (αρσ. και θηλ. α΄ κλ.) = ο, η κάτοικος.
iniuriam
iniuriam: αιτιατική ενικ. του ουσ. iniuria, iniuriae (θηλ. α΄ κλ.) = η αδικία.
miseriae
miseriae: ονομαστική πληθ. του ουσ. miseria, miseriae (θηλ. α΄ κλ.) = η δυστυχία.
Musa
Musa: ονομαστική ενικ. του ουσ. Musa, Musae (θηλ. α΄ κλ.) = η Μούσα.
narrat
narrat: γ΄ ενικ. οριστικής ενεστώτα ενεργ. φων. του ρήμ. narro, narravi, narratum, narrare (1) = διηγούμαι.
Ovidius
Ovidius: ονομαστική ενικ. του ουσ. Ovidius, Ovidii / Ovidi (αρσ. β΄ κλ.) = ο Οβίδιος. [Κλητική ενικ.: Ovidi.]
plenae
plenae: ονομαστική πληθ., θηλ. γένους, του επιθ. της β΄ κλ. plenus, –a, –um = γεμάτος.
poeta
poeta: ονομαστική ενικ. του ουσ. poeta, poetae (αρσ. α΄ κλ.) = ο ποιητής.
Pontica
Pontica: αφαιρετική ενικ., θηλ. γένους, του επιθ. της β΄ κλ. Ponticus, –a, –um = Ποντικός, του Εύξεινου Πόντου.
pοetam
pοetam: αιτιατική ενικ. του ουσ. poeta, poetae (αρσ. α΄ κλ.) = ο ποιητής.
querelarum
querelarum: γενική πληθ. του ουσ. querela, querelae (θηλ. α΄ κλ.) = το παράπονο.
repugnat
repugnat: γ΄ ενικ. οριστικής ενεστώτα ενεργ. φων. του ρήμ. repugno, repugnavi, repugnatum, repugnare (1) = μάχομαι.
Romam
Romam: αιτιατική ενικ. του ουσ. Roma, Romae (θηλ. α΄ κλ.) = η Ρώμη. [Δεν έχει πληθ. αριθμό.]
scriptitat
scriptitat: γ΄ ενικ. οριστικής ενεστώτα ενεργ. φων. του ρήμ. scriptito, scriptitavi, scriptitatum, scriptitare (1) = γράφω συχνά.
sunt
sunt: γ΄ πληθ. οριστικής ενεστώτα του ρήμ. sum, fui, –, esse = είμαι.
terra
terra: αφαιρετική ενικ. του ουσ. terra, terrae (θηλ. α΄ κλ.) = η γη, η χώρα.
unica
unica: ονομαστική ενικ., θηλ. γένους, του επιθ. της β΄ κλ. unicus, –a, –um = μοναδικός.