Λογοτεχνία
Στην ενότητα αυτή παρουσιάζονται διδακτικές προτάσεις για τη λογοτεχνία. Οι προτάσεις μας είναι ομαδοποιημένες σε κατηγορίες.
Τα κείμενα της λογοτεχνικής παραγωγής προσφέρονται για να αξιοποιηθούν διαθεματικά με την αξιοποίηση της εικαστικής αναπαράστασης.
Το Ερμηνευτικό Σχόλιο είναι ένα σύντομο γραπτό σχόλιο που αναπτύσσει το βασικό θέμα ενός κειμένου. Το άρθρο αναλύει επίσης στοιχεία όπως συγκείμενο, συναισθηματικό κλίμα, κειμενικούς δείκτες και ύφος.
Συγκρίνοντας τον Καβάφη και τον Παπανικολάου, το κείμενο εξετάζει τη συναισθηματική φόρτιση και τις εσωτερικές αναζητήσεις των ποιητών, αναλύοντας τις αντιλήψεις τους για τη ζωή και τα ποιητικά τους ταξίδια.
Το ποίημα "Αγορά" του Κωστή Παλαμά εκφράζει την επιθυμία για μια ζωή γεμάτη ηρεμία και πνευματική περισυλλογή, σε αντίθεση με την καταπιεστική πραγματικότητα των βιοποριστικών αναγκών.
Η ποίηση, μέσα από τη διαχρονική της πορεία, συνδυάζει παραδοσιακά και μοντέρνα στοιχεία, επιτρέποντας μια βαθύτερη κατανόηση της λογοτεχνικής εξέλιξης και του δημιουργικού στοχασμού.
Ο Οδυσσέας Ελύτης, γνήσιος εκφραστής της ελληνικής ψυχής, με το "Σηματολόγιον" αναδεικνύει μέσα από ποιητικές ρήσεις και σύμβολα τη βαθιά φιλοσοφική του σκέψη και την αιώνια αναζήτηση της αλήθειας.
Ο Νίκος Εγγονόπουλος (1907-1985) υπήρξε εξέχων Έλληνας ποιητής και ζωγράφος, πρωτοπόρος του σουρεαλισμού στην Ελλάδα, συνδυάζοντας στην τέχνη του στοιχεία υπαρξισμού, μυθολογίας και πολιτικής κριτικής.
Ο Οδυσσέας Ελύτης, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της νεώτερης ελληνικής ποίησης, ανέδειξε την ελληνική παράδοση και φυσιολατρεία, παντρεύοντας τον υπερρεαλισμό με βαθύ λυρισμό και ανθρωποκεντρική προσέγγιση.
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια το 1863, είναι ένας από τους κορυφαίους ποιητές του νεότερου ελληνισμού, γνωστός για τη φιλοσοφική του διάθεση και την ειρωνική του προσέγγιση στη ζωή. Τα ποιήματά του, γεμάτα ιστορικές αναφορές και βαθιά στοχαστικότητα, έχουν αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στην ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία, προβάλλοντας μια διαχρονική σοφία που ξεπερνά τα σύνορα και τις εποχές.
Ο Νίκος Καζαντζάκης (1883-1957) υπήρξε κορυφαία μορφή της νεοελληνικής λογοτεχνίας και σκέψης, συνδυάζοντας στη γραφή του βαθιές φιλοσοφικές ανησυχίες με μια έντονη αναζήτηση για το νόημα της ύπαρξης και της ανθρώπινης μοίρας.
Ο Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της νεοελληνικής λογοτεχνίας, γνωστός για τη ζοφερή, σαρκαστική και μελαγχολική του ποίηση, η οποία αντικατοπτρίζει την προσωπική του απογοήτευση και τον υπαρξιακό του πόνο, καταλήγοντας σε έναν τραγικό θάνατο που σημάδεψε την ελληνική λογοτεχνική σκηνή.
Ο Κωστής Παλαμάς (1859-1943), εμβληματικός εθνικός ποιητής και θεμελιωτής της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας, αφιέρωσε τη ζωή του στην πνευματική αναγέννηση της Ελλάδας, συμβάλλοντας καθοριστικά στην πολιτιστική της ταυτότητα.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911), σπουδαίος Έλληνας λογοτέχνης, αναδείχθηκε μέσα από τα διηγήματα και τις νουβέλες του ως κορυφαίος υμνητής της ελληνικής φύσης, παράδοσης και ανθρώπινης ψυχής.
Ο Γιώργος Σεφέρης (1900-1971), πρωτοπόρος της ελληνικής ποίησης, συνδύασε τη βαθιά γνώση της παράδοσης με τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό, κατακτώντας διεθνή αναγνώριση και το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.